Kapela Drewutnia

Wwszystko zaczęło się w Lublinie, tam pod koniec lat 90 na studiach spotkali się fascynaci muzyki tradycyjnej, pochodzący z różnych stron Polski.

Repertuar zespołu stanowią utwory ludowe ze Słowiańszczyzny, zwłaszcza ze wschodniego pogranicza Polski i terenu Lubelszczyzny. Od paru lat Kapela Drewutnia często sięga też po utwory ze Śląska i Małopolski. Cechą charakterystyczną zespołu jest używanie tylko instrumentów akustycznych, z regionów, z których opracowywane są pieśni - stąd obok instrumentów specyficznych dla polskiej muzyki ludowej, usłyszymy ukraińską sopiłkę, rosyjską wołynkę, bałałajki oraz huculski bęben. Drewutnia trochę eksperymentuje z brzmieniem i wprowadza też instrumenty z egzotycznych kultur, np.: irlandzkie whistles, południowo amerykańskie reco-reco czy mongolski toushpulur.

Panowie wspaniale śpiewają na głosy, zarówno a cappella jak i z akompaniamentem muzyki. Od niedawna wspomagają ich też dwie wokalistki. Tradycyjne pieśni z terenów wschodniego pogranicza wykonują po polsku, ukraińsku i łemkowsku.

Kapela bardzo żywiołowo gra do tańca, z czego jest powszechnie znana, ma w repertuarze dużo żartobliwych przyśpiewek, a lider zespołu, Piotr Ziółek, zawsze prowadzi konferansjerkę ze swadą i humorem. Ale to tylko jedno oblicze - grupa potrafi oddać też nastrój dramatycznych ballad ludowych, mówiących o zmaganiu się z ludzkim losem. Zwłaszcza na ostatniej płycie zespołu widać zwrot ku bardziej melancholijnym nastrojom, ale wynika to też z tematyki ostatniego krążka, zatytułowanego "Ej, bieda, bieda...".

Największe osiągnięcia grupy to do tej pory: Grand Prix największego w Polsce IX Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie w 2003 r, III miejsce na Festiwalu Muzyki Folkowej ''Nowa Tradycja'' w 2000 r; w tym samym roku I miejsce na Festiwalu Kultury Ekologicznej w Józefowie Roztoczańskim. Dla grupy bardzo ważne były też pierwsze sukcesy: wyróżnienie na Festiwalu Piosenki Studenckiej "Yapa" w Łodzi w 1997 r oraz rok później na "Mikołajkach Folkowych" w Lublinie.

Drewutnia ma już swoje wierne grono fanów, często występuje na festiwalach folkowych, imprezach prezentujących kulturę ukraińską i łemkowską w Polsce oraz koncertuje poza granicami naszego kraju (Ukraina, Niemcy, Węgry, Francja, Rumunia). Członkowie zespołu współpracują z mniejszościami etnicznymi i wieloma ośrodkami kulturalnymi: Zakładem Tekstologii i Gramatyki Języka Polskiego UMCS, Muzeum Wsi Lubelskiej, Stowarzyszeniem Integracji z Artystami Niepełnosprawnymi "Dom Muzyki" oraz, ostatnio, również z żeńskim zespołem śpiewaczym Jarzębina z Kocudzy. W ramach tej współpracy powstała wspólna płyta z pastorałkami "Od Kocudzy do Betlejem".

Skład zespołu:

• Olga Iwanicka - śpiew, reco-reco, triangiel
• Anna Różycka - skrzypce, suka biłgorajska, mandolina, mazanki, śpiew
• Dariusz Banul - basy sądeckie
• Konrad Jarski - akordeon, śpiew
• Piotr Michalski - sopiłki, wołynka, gajdica, dżołomiga, fujara, śpiew
• Dariusz Mikułowski - bałałajka, śpiew
• Mariusz Wołkowicz - gitara, mandola, mandolina, toushpulur, śpiew

• Piotr Ziółek - bęben huculski, tamburino, śpiew, prowadzenie zespołu

Dyskografia:

2012 - "Od Kocudzy do Betlejem"
2012 – "Ej, bida, bida..."
2007 – "Hetaj, hetaj" (reedycja)
2007 – "Jako żywo"
2004 – "Hej, wiśta"
2004 – "OFKiP 10 lat kolędowania"
2002 – "Dźwięki ze stajenki"
2000 – "I oud sie i do sie"
1999 – "Hojaja Szuhaja"
1998 -  "Hetaj, hetaj" MC