Od Wolnej Grupy Bukowiny do młodych bardów

Ktoś, komu bliska jest muzyka z kręgu tzw. „krainy łagodności” bez trudu skojarzy tytuł tego spektaklu z jedną z najbardziej znanych piosenek Wojtka Bellona i Wolnej Grupy Bukowiny. I słusznie. Klimat jest taki właśnie, choć wykonawcy proponują dość dalekie odejście od brzmienia oryginalnych utworów WGB, stawiając raczej na swobodne łączenie różnych gatunków. Stąd niemal bluesowe wersje niektórych pieśni. Nie wahają się również sięgać po mocniejsze, rockowe brzmienie. Wszystko razem brzmi tak, jakby zmieszać nasze, rodzime bukowińskie klimaty z brzmieniem amerykańskiego Południa.

Pomysłodawcą tego przedsięwzięcia jest Michał Skuza, znany mi od lat muzyk folkowy, kompozytor, autor tekstów, a jednocześnie filolog angielski o specjalizacji literatura i kultura USA, miłośnik i tłumacz literatury i poezji amerykańskiej. Kilka lat wcześniej zrealizował swój inny, podobny pomysł, ale odnoszący się do muzyki z Południa U.S.A., głównie bluesa, okraszonej podczas koncertów recytacjami fragmentów prozy amerykańskiego poety Walta Whitmana i opowieściami o tamtych czasach i miejscach. Nazywało się to „The Grass Harp”. Tym razem Michał postanowił sięgnąć do bogatej twórczości Wojtka Bellona. Tak o tym Michał opowiada:

– Naszym zamiarem było przedstawić te niepowtarzalne pieśni Bukowiny w nowych, autorskich aranżacjach, czasami wykraczających daleko poza krąg ogniskowy. Niewiele tutaj wersji zbliżonych do oryginałów, a znacznie więcej dźwięków kojarzących się nieodparcie z brzmieniem Południa USA, oraz klimatami pieśni drogi. Drogi przez pustkowia, przez góry, przez samotność, przez Życie...

I nic dziwnego, bo zainteresowanie Michała Ameryką i tamtymi klimatami muzycznymi sięga daleko, daleko w przeszłość. Jak mi opowiadał najpierw była muzyka, a później szersza fascynacja kulturą Ameryki. To muzyka zaprowadziła go na studia filologiczne, to muzyka wskazała jaki studiować na nich kierunek.

Ale wracając do nowego projektu. W ubiegłym roku „Niebo jak żuraw” wystawiane było trzykrotnie, w „Old Timers Garage” w Katowicach  (w maju i październiku) oraz w Zawoi pod Babią Górą, na Festiwalu Folkowym „Zawoja Fest” (w sierpniu) – za każdym razem gromadząc komplet publiczności. Zwieńczeniem pomysłu był jesienny koncert w OTG ze specjalnym udziałem Wolnej Grupy Bukowiny oraz legendarnego poety, Adama Ziemianina.

– Jesteśmy przekonani, że Wojtkowi spodobałyby się współcześnie pisane, aranżowane i nagrywane przez wielu artystów pieśni drogi, a w szczególności pomieszanie tego gatunku z bluesem, folkiem a nawet mocniejszym brzmieniem. A zatem, czy Wolna Grupa Bukowina może brzmieć jak Dave Matthews, Paul Simon, Neil Young czy późny David Crosby? Tak! – kontynuuje opowieść Michał Skuza
Wykonawcy zostali zaproszeni też do Radia Katowice, gdzie w półgodzinnym programie opowiadali o tym, czym jest ten spektakl. W kwietniu mieli zagrać jego obszerne fragmenty na żywo, w studio Radia Katowice, niestety epidemia pokrzyżowała plany, jest jednak nadzieja, że uda się je zrealizować w późniejszym terminie. Póki co, 3 maja zagrali online koncert z okazji 35 rocznicy śmierci Wojtka Bellona. 

Od samego początku trzon grupy tworzącej ten projekt stanowią: