Survakari

Pierwsza część obrzędu odbywała się wieczorem 13 stycznia,  zwykle na centralnym placu wsi. Jego uczestnicy, przebrani w stosowne do swej roli kostiumy, symbolicznie odtwarzali rytuały weselne i tworzyli pochód zbliżony do orszaku weselnego. Chronili ich Starcy, czyli zamaskowane postacie we wzbudzających lęk maskach i strojach, opasani dzwonkami, które swym dźwiękiem miały odstraszyć złe moce i siły. Następnego dnia obchodzili wszystkie domy we wsi i składali domownikom życzenia na Nowy Rok.

Zupełnie inny charakter miał  dziecięcy obrzęd Survakari. Nośnikiem przekazywania dobrych życzeń i sił witalnych była surovacka, czyli odpowiednio przystrojona, dereniowa gałązka. Dzieci uderzały nią po plecach dorosłych członków rodziny, sąsiadów, krewnych  mówiąc przy tym życzenia: "Surva, Surva Godina, Czestita Nova Godina"  ("Szczęśliwego Nowego Roku").